Ik heb een voorliefde voor al dat wat een beetje uit de pas loopt. Voor rafelige randjes en ruwe bolsters met blanke pitten.
There is a crack in everything, that’s how the light gets in.
– Leonard Cohen
Na een niet al te reguliere carrière als (project)manager en conceptontwikkelaar in de horeca en retail bij onder andere Humphrey’s, Unilever en Hema kon ik mijn nieuwsgierigheid naar het ongeregelde niet meer bedwingen. Ik moest de straat op achter de jongeren aan. Waarom zaten die in hemelsnaam niet op school?!
Ik begon te werken op de Rebound in Groningen en in Den Haag. Faciliteiten waar zogenaamde risicojongeren worden opgevangen om met zachte of harde hand weer naar school te worden begeleid. Daar ontmoette ik hele boze en verdrietige jonge mensen, die tot mijn vreugde bomvol energie, humor, compassie en eigenwijze ideeën zaten.
Omdat mijn opvoeding en ontwikkeling zich in meerdere culturen tegelijk had afgespeeld, zag ik dat hun gedrag – dat in onze maatschappij als storend wordt ervaren – in een andere cultuur als positief zou kunnen worden gezien. Ik kwam tot het inzicht dat in een andere werkelijkheid deze jongeren over kwaliteiten beschikken waar sommige mensen een puntje aan kunnen zuigen.
Door op die manier met context te goochelen was het mogelijk deze jongeren ook zelf tot dat inzicht te brengen. Hun zelfvertrouwen, zelfkennis en zelfwaardering namen toe. En in plaats van zich af te zetten tegen de wereld die zich ‘tegen hen’ had gekeerd (en vice versa), konden ze ineens zien waar ze, in diezelfde wereld, thuishoorden. De motivatie om weer mee te doen groeide, en de wens om te leren nam toe.
Deze zienswijze is de basis geworden van Mindhacking Life. In de loop der jaren heb ik die zienswijze uitgebouwd naar een werkwijze die niet alleen op risicojongeren een bevrijdend effect heeft, maar op iedereen.